HEPİMİZİN ÖRNEK ALMASI GEREKEN BİR İNSANDI!

Öncelikle şunu belirtmeliyim, kolay kolay kişiler üzerine yazı yazdığım çok enderdir.

Fakat bu yazımın çok anlamı var diye düşünüyorum ve bazı özel insanların öldüğünde değil, sağlığında değerini bilmek gerektiği olduğuna inandığım için yazma gereği duydum.

Evet geçtiğimiz günlerde aramızdan ayrılarak ebediyete intikal eden merhum İsmail Dönmez, namı değer İsmail Enişte…

İsmail enişte emekli Jandarma Başçavuş. Bilecik damadı olduğu için emekli olduğunda buraya yerleşmiş. İlimizin tanınmış köklü ailelerinden, Hikmet, İlhami,  Şennur, Selami Çınar’ın ablası Aynur ablayla evli..

Rahmetli, Bilecik’te TEMA Vakfı İl Temsilciliği yaptı. 2000’Li yılların başıydı. Hamsu köprüsünden Sanayi rampalarına doğru orta refüjlerde doğru dürüs ağaç, çiçek o yıllarda..

O dönemin OSB Başkanı Lütfi Çakır’ın da destekleriyle ağaç fidanları alıp kendi imkanlarıyla da dikti. Dikti dikmesine de dikilen fidanların sulanması lazımdı tabiii…

İsmail enişte her sabah alaca karanlıkta evinden getirdiği bidonlarla o fidanları sulardı. Hatta bir sabah ben de fidanları sularken denk gelmiştim kendisine. “Enişte neden sabahın kör vaktinde suluyon bu fidanları” dediğimde; “kayınço, insanlar pek görmesinler, bu adam kafayı yemiş derler, yada reklam yapıyo zannederler, o yüzden ortalıkta kimseler yokken suluyorum ” demişti. Fidanları dikmesinden birk kaç ay sonra da kış yaklaşıyordu. Fidanları don’dan korumak için sanırım Almanya’dan özel , borular getirtmişti ve onları da kendi elleriyle fidanlara geçirip donmamalarını sağlamıştı. Zaman zaman elinde bi çepinle onların diplerini kazardı. Tabi insanların pek olmadığı saatlerde…

Jandarma Komutanlığı yaptığı yerlerde, gerek garnizonun etrafına, gerekse de ilçeye birçok ağaçlar dikmiş ve askerlere diktir miş.Bi ara; “ne kadar ağaç dikmişsindir” diye sorduğumda  sayısını hatırlayamayacak kadar olduğunu da çekine çekine söyleyen bir insandı. Tahminimce Binlerce ağaç dikmiş ve de diktirmiştir…

Park Taxi durağında taksicilik yaptı enişte bi müddet.Durağın etrafını güllük, gülistanlık yapmıştı,çiçeklerle.. Müthiş çevreci bi adamdı rahmetli.En çok kızdığı şeylerin başında da yerlere izmarit atılması ve piknik alanlarında vatandaşların çevreye attıkları…

Birgün arabasının arkasına çevreden topladığı  boş kutu kolaları, bira kutularını, poşetleri, su petlerini bağlamış günlrece şehir içinde öyle dolaşmıştı arabasıyla..”Enişte niye böyle yapıyon?” diye sorduğumda; “İnsanlar belki ders alırlar da belki bir daha çevreye böyle şeyler atmazlar” diye cevap verdi.

Dedim ya, hakikaten ilginç bir insandı İsmail enişte…

İlginç olduğu kadar bir o kadar da çevresine, konuştuğu insanlara önemli mesajlar verirdi.

Hani derler ya; “Karıncayı ezmekten imtina eder” diye… Tam da rahmetli enişte için söylenmiş bu söz..

Cumhuriyetini seven,Atatürk ilke ve İnkilaplarına yürekten bağlı, Doğa ve çevre dostu, insanları seven, hayvanları seven, İnançlı, sağlam bir vatanseverdi rahmetli eniştem. Özellikle torunu ALYA ile bir kaç yıldır iyi vakit geçiriyorlardı Aynur abla ile, torununu da pek severdi….

En son 14 Mart tarihinde görüştük enişteyle, hatta bana makara yaparak bir şeyler söyledi de onları yazmayayım şimdi..  Kayınçosu Selami Çınar da vardı espriyi yaparken hatta.. Esprili, sevecen, her söylediğinin altında mutlaka ince bir nüansı olan  adamdı vesselam…

Mübarek 3 aylarda, hatta Cuma günü hayata gözlerini yumdu İsmail enişte…Öldüğünde pek öle şatafatlı bir cenaze töreni yapılmasını istemiyordu. Cenazelerde pide ayran dağıtılmasına çok karşıydı, kızardı o işlere.. Hakikaten de öyle oldu.

İsmail enişte  sessiz, sakin  bir şekilde bu dünyadan bir fani olarak göç etti, gitti. Allah gani gani rahmet eylesin, mekanı cennet olsun, başta eşi Aynur abla olmak üzere, kızlarına ve Ailesine sabırlar versin. Ne diyeyim? Enişte için daha çok yazılacak şey var da, inanın bu yazıyı yazarken de zorlandım…

Hepimizin örnek alması gereken bir insandı rahmetli İsmail Enişte… Sağlığında da kıymeti bilinmesi, değeri anlaşılması gereken bazı insanlardan biriydi bana göre…  Bizden yana hakkımız varsa helal olsun enişte…