Cumhuriyet tarihinde Bilecik’ten bir çok Vali geldi geçti. Yaşım itibarıyla en eski vali olarak merhum Refik Arslan Öztürk’ü hatırlıyorum. Söğüt’te başlayan kaymakamlık görevinin ardından 1992 yılında ilimizde görev aldı sayın valim…
Bizlerin de yaş olarak tam böle deyim yerindeyse zıpkın olduğumuz dönemler…
Askerden gelmişik, iyi kötü bir işimiz var o sırada da GİŞAD( Genç İş Adamları Derneği) kurmaya karar verdik arkadaşlarla..
İlk iş olarak merhum valimiz Refik beye çıkıp bu fikrimizi aktardık. Bize acayip bir moral, motivasyon, destek verdi derneği kurmamız için..
Derneğin açılışını da dönemin Maliye Bakanı Sümer Oral gerçekleştirecek. Şimdiki PTT Kargonun olduğu binayı rahmetli Esnaf Kefalet Başkanı Hayati Uzun amcamız bizlere uygun bir kirayla tahsis etti. Turgut Özen abimiz de kurucular arasında sağolsun o da mermerleri verdi ve Çavuşköylü Nevzat diye bir usta da mermerleri döşüyor.
Açılış bir Cuma günü olmuştu tahminim açılıştan 1-2 gün evveldi. GİŞAD’a giderken Refik bey denk geldi yolda. “Sayın Valim nasılsınız?” dedim, o da “Açılış var Cuma günü sayın bakan açılışı yapacak ya ölesine bir bakmaya geldim” dedi. Daha sonra ben GİŞAD’a gittim bizim Nevzat usta yerlere mermer döşüyor. “Nevzat nasıl gidiyor?” dedim.
“Aga nasıl gitsin uğraşıp duruyoz işte, bi taraftan Turgut abi sıkıştırıyo bitir bu işleri diye, bi taraftan yöneticiler sıkıştırıyo. Az evvel de adamın biri kolay gelsin usta Cuma2ya yetişir mi dedi ben de bi tek sen kaldıydın sormayan dedim”
“Eeee o adam başka bişey demedi mi?” dediğimde “Kolay gelsin ustam deyip çekti gitti” dedi.
Bunu anlatırken bile Refik beyin ne kadar mütevazi, ne kadar alçak gönüllü, ne kadar halk adamı olduğunu anlamak mümkün..
Sabahları konaktan Valiliğe yürüyerek gider, yardımcılarına ve daire müdürlerine gerekli talimatlarını verir ve oradan yine yürüyerek Edebali türbesine gider, elinde bir çepin ağaçların altını kazar,kendi doldurduğu kapla ağaçları sular, gelen ziyaretçilerle çoğu zaman vali olduğunu söylemeden hoş sohbet eder, çay kahve içerdi…
Edebali türbesinin şimdiki tarih şeridi olan yer böyle değildi, bilenler bilir. O kısım dolgudur, Refik bey zamanında dolduruldu ve ağaç dikildi.
Özel İdare bütçesini kendi parası gibi kullanır hatta giderken dahi hatrı sayılır bir bütçe bırakmıştı Özel İdaresine..
OSB’ye gelen fabrikaların bir çoğunda da emeği ve katkısı olduğu bilinir Refik beyin..
Konuştuğu insanlara “Sayın Dostum” diye hitap eden gerçek bir beyfendi kişiliğiyle çocukları da çok severdi. Ben o yıllarda Diker pasajında otururken akşam üzerleri kızım Büşra’yı Cumhuriyet meydanına gezmeye götürürdüm. Refik bey de iş çıkışı konağa giderken yanımıza gelir kızımı sever, ona cebinden çıkardığı şeker, sakız ne varsa ikram ederdi. Kızım bana;” Baba kim bu amca?” diye sorduğunda “Vali Amca” demştim.
Aradan bir 23 Nisan bayramıydı sanırım. Kızımla bayrama gittik. Tel örgülere yakın bir yerden bayramı seyrediyoruz. Refik bey de spor branşlarında dereceye giren öğrencilere kupa veriyor.Kızım başlamaz mı;” Vali amca, vali amca” diye bağırmaya…
Refik bey hemen bizi stadın içine aldırdı, kızıma bugünün ne bayramı olduğunu sordu. Sonra yanındaki fotoğrafçıya seslenerek kızımla resim çekmesini söyledi. O fotoğraf hala durur evimizde hatıra olarak..
Merhumun en dikkat ettiği şeylerden biri ise adının ve soyadının tam yazılması idi. O zamanlar Sakarya Gazetesinde yazıyordum, bir keresinde R. Aslan Öztürk yazmışım, bir ortamda kibarca beni uyararak adının ve soyadının tam olarak yazılmasını istedi.
Refik Arslan Öztürk böyle bir Devlet adamıydı rahmetli.. Sözcü Gazetesi Ankara temsilcisi Saygı Öztürk’ün ağabeyi.
İlimizde çok insanla bir tatlı hatırası mutlaka vardır Refik beyin..
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun. Başta eşi Necla hanım olmak üzere yakınlarına sabırlar versin..
İlimizde görev yapmış ve yapmakta olan valilerimizi şükran ve minnetle anıyor, saygılarımı sunuyorum. Sagılarımla
“EVDE KAL, SAĞLIKLA KAL”
Ooo çok güzel bir yazı..….(?)